“આઈ કાન્ટ લીવ વિધાઉટ હર……!!!” (part-3)

ઓફ્ફ્ફ્ફફ્ફ…!!!!…….. હવે..????

છુટા પડ્યા પછી મહામુસીબતે બાંધી રાખેલો લાગણીનો ધોધ ગમે ત્યારે છુટી પડશે! એને કહી તો દીધું….. “યુ હેવ ટુ ગો” …… પણ એ વાતને ત્રણેક કલાક વીત્યા હોવા છતાં હજી એક્સ્પેટ નથી કરી શક્યો, કે એ ૭ દિવસ પછી સાવ અલગ શહેરમાં વસી જશે! અને મારે પહેલાની જેમ કોરાજ પડખા ઘસવા પડશે..[ 😦 ]

દર્દ તો આ પહેલા ય થતું…. એ મળીને વિખુટી પડતી ત્યારે… અને એ દર્દ, એ વેદના, એ તકલીફ માત્ર ને માત્ર એક જ પ્રોમિસ પર સહન થતી……..: “સી યુ ટુમોરો…!!!”……. વાસ…્તવિકતા જ જુવોને,, આજે એય બોલી નોહતી! અને કહે પણ શી રીતે? એ મારી પ્રેયસી છે, ઠાલા વચનો એનેય ક્ષમ્ય નથી બોસ! પાછા વળીને જોવાયું ય નહિ એનાથી!

ઘરે કોલ કરી દીધો, ‘મોડું થશે! “માર્ચ એન્ડીંગ” છે એટલે!’…. ઘરે જવું જ શેના માટે?? ભૂખ, તરસ, ઊંઘ, આરામ બધુજ એ લઇ ગઈ એની સાથે! વસ્ત્રાપુર લેક પર ગયો ને પાસે હતી, બસ એની યાદો, ખાલી દિમાગ, ખોખલું હદય અને ગોલ્ડ્ફ્લેક! સમય અટકી ગયો કે ગોલ્ડ્ફ્લેક વધારે ફાસ્ટ નીકળી, અર્ધા કલાકમાં વધેલી ચારેચાર પતી ગઈ!

‘ખાલી ચણો વાગે ઘણો’ બિલકુલ યથાર્થ લાગ્યું જયારે દિમાગ એની યાદો, એની મુલાકાતો, એની કલ્પના, એની અદા, એના વાણીવર્તન, એની સ્માર્ટનેસ… બસ એને જ …. ફરી ફરીને રીવાઇન્ડ કરવા લાગ્યું!

એક એક સંભારણા, મિલનની પ્રત્યેક ક્ષણો, સ્મુધસિલ્કી વાળના બટરફ્લાયથી લઇ પગની પાનીને સ્પર્શતા હાઈ હિલ્સ…….. બધું જાણે WRITE OFF (જતા) કરેલા એકાઉન્ટ્સની જેમ NPA (નોન પર્ફોમિંગ એસેટ્સ) બની ખડકાતું ગયું હદયના ચારેય ખાના માં! બેંકની જેમ એનું પર્ફોમન્સ પણ ઘટ્યું હોય એમ હાર્ટબીટ્સ સામાન્ય કરતા નીચા થઇ અનુભવાતા જ નથી યાર….[:(]

સ્પર્શના સૌથી વધારે અહોભાગી એવા ટેરવા તો રીતસરના રડવા લાગ્યા, એના આંસુઓ એ સરવાણી બની હથેળી માંજ સાગર બનાવી દીધો! આંગળીઓને એકદમ આટલો દુખાવો કેમ થાય છે?? એક નવો પ્રશ્ન!

“યુ હેવ ટુ ગો..!” દુન્વયી રીતે વ્યહવારુ લાગતો નિર્ણય હવે આત્મિક રીતે તદ્દન વિરોધાભાસી લાગી રહ્યો હતો! કરિયર અને સામાજિક ભવિષ્ય માટે એ કદાચ સાચું હશે.. પણ યાર.. એના ભોગે હવે વર્તમાનને સહન કરવું પડશે એનું શું??? જો તમારે કાલે સવારે હેમખેમ ઉઠી શકો એને માટે પણ ઈશ્વર પર શ્રદ્ધા રાખવાની હોય ત્યાં એટલું લાંબુ ફ્યુચર પ્લાનિંગ??… સાલી ગેડ બેસતી નોહતી!

બટ આઈ નો….. આ વાત હું એને ક્યારેય નહિ કરી શકું. (અહી પણ મને મારી અલ્પવાચાળ પ્રકૃતિ નડવાની!) ફરીથી કહું છું……. શી ઈઝ “માય” લવ…. એટલે જ એ એક યાયાવર પંખી જેટલી જ મુક્ત છે! એના નિર્ણયો માટે એ સ્વતંત્ર છે. એને મારો સપોર્ટ રેહશે… હમેશા…. અવરોધ નહિ!

આખરે હું પણ એક પ્રેમી છું! અને એટલું તો સમજુ છું લાગણીમાં અધિકારનો નહિ, સમર્પણનો ભાવ હોવો જોઈએ! આજ સવાલ એની સામે હોત…. તો ડેમ શ્યોર એને પણ આજ કર્યું હોત!

બટ યાર.. આ દિલને કોણ સમજાવશે?????? એક જ રટણ લઇ બેઠું છે……….!!

“આઈ કાન્ટ લીવ વિધાઉટ હર……!!!”

~એજ…તન્મય..!

“ટ્રાન્સફર ટુ સુરતસીટી” (part 2)

૮.૧૦ વાગે ફોન આવ્યો, આવી ..જા!

કેમ?? આટલા વાગે…????? …. !!!!!

હા.. સરપ્રાઈઝ આપવાની છે! ને જો મોડું ના કરતો!

ઓ મેડમ! આઈ એમ ઓલ્વેઝ બીફોર ટાઈમ! સમજ્યા…?

ઓ કે ડન.

અને કટ……….

આવું એણે ફરીથી કર્યું! પહેલી વાર જયારે શુદ્ધ ગુજરાતી માં કહ્યું “હું ચાહું છું તને” ત્યારે! (હા.. એને ગુજરાતી નથી આવડતું!) એટલે થયું આજે લગ્ન માટે કહેશે! ૧૫ મિનીટ ની શોર્ટ નોટીસમાં કોફીશોપ પહોંચવાનું હતું! અને હંમેશ ની જેમ હું ૮.૧૫ બીફોર ટાઈમ પહોંચી ગયો! કોઈ ને રાહ જોવડાવવી ગમતી નથી ને! એની ઓફીસથી ઘર તરફ ની સામે ની સાઈડ કોફીશોપ આવે. આમ તો એ ટર્ન લઇ કોફીશોપની બહાર ગાડી પાર્ક કરે, પણ આજે સામેજ ઉભી રાખી રોડ ક્રોસ કરી આવતી હતી.

(એવી તો શી ઉતાવળ હશે?) હંમેશા દસેક મિનીટ લેટ આવતી આજે એ ય શાર્પ ૮.૩૦ પર આવી ગઈ! એને રોડ ક્રોસ કરતી જોઈ મારાથી બુમ મારી ગઈ… “વેઇટ” .. હાથ ના ઈશારે જણાવી હું એને લેવા સામે ગયો. લાગ્યું એ આ રીતે પહેલીવાર રોડ ક્રોસ કરતી હશે! મારા ડાબા હાથ ના કાંડા ને સજ્જડ રીતે પકડ્યું હતું અને (હું સાથે હોવા છતાં) એના ચહેરા પર ટેન્સ ના ભાવ ઉપસી આવ્યા હતા! ઓફીસ વેર માં હતી પણ બોસ… ધીન્ચાક લાગતી હતી!

બંને એક સાથે કોફીશોપ માં દાખલ થયા અને વિકાસ (વેટર) ને પણ આશ્ચર્ય થયું હોય એમ ” ? ” માર્ક સમું જોવા લાગ્યો! અમારી રોજની જગ્યા આજે પેક હતી (કસમય!) એટલે બીજે સીટ લીધી. બેસતાની સાથેજ એણે વિકાસને ઈશારો કરી દીધો! એની કોલ્ડ કોફી અને મારી રેગ્યુલર ચ્હા! સાથે સાથે એની ટ્રેડમાર્ક સમી મોનાલીસાય રડતી લાગે એવી સ્મિત ફરકાવી એક ઈમેલ નું પ્રિન્ટ આઉટ મારા હાથ માં મુકી દીધું!

પ્રિન્ટ વાંચી હસવું કે રડવું નક્કી ના કરી શક્યો …. !!!!

ગ્રેડ પ્રમોશન મળ્યું હતું A++, સાથે રેટિંગ હતું ૧ ..!!! (કોર્પોરેટ સેક્ટર માં આ ગ્રેડ અને રેટિંગ જવ્વલેજ ઓલમોસ્ટ ૩ – ૩.૫ વર્ષ પછી જ મળતા હોય , જયારે આને તો સવા વર્ષ ની જોબ માં જ અચીવ કરી લીધા! ) વાહ..! પોસ્ટ પણ વધી હતી! બસ છેલ્લી લીટી દુઃખદાયક હતી. “ટ્રાન્સફર ટુ સુરતસીટી”

ઓફ્ફ્ફ્ફફ્ફ … !!!! હવે …? મને નત મસ્તક બેઠેલો જોઈ બસ એટલું જ બોલી “જાઉં….???” (આજે એ પણ કંઈ બોલતી નો’તી વધારે) મારો જવાબ હતો…. “યુ હેવ ટુ ગો!.. તારે જવુજ જોઈએ …!!!

પછી તો વાતાવરણ જ બોઝિલ થઇ ગયું અને એક બીજા ની સમજણ ને સલામ કરતા ટ્રાન્સફર થતા પહેલા એક વાર મળવા ના કોલ સાથે છુટા પડ્યા!

એને રોડ ક્રોસ કરાવી મેં બાઈક ચાલુ કરી અને અજાણતા જ મારાથી આકાશ તરફ જોવાઈ ગયું! આંખો વધુ ખુલ્લી ના રહી શકી.

જયારે પાછી ખુલી ત્યારે આકાશ તો સાફ હતું…….. પણ ખ્યાલ નાં આવ્યો… મારા ગાલ થોડા ભીના હતા!………

દરેક સરપ્રાઈઝ સુખદ હોય એ જરૂરી નથી…….!

~એજ..તન્મય..!

સી યુ ટુમોરો…! (part-1)

સી યુ ટુમોરો…!

આ ત્રણ શબ્દો હતા છેલ્લા જયારે એણે ગઈ કાલે એક ઉડતી મુલાકાત પછી વિદાય લીધી. કોફી શોપ ના ફૂલ સાઈઝ ગ્લાસમાંથી એને જતી જોઈ રહ્યો! કેવી અલ્હડ છે યાર! મસ્ત મૌલા પોતાના માં જ મગ્ન. આમ તો એ જયારે મળે ત્યારે વેલ ડ્રેસ્ડ હોય. ક્યારેક અનારકલી, ક્યારેક જીન્સ ટિ શર્ટ તો ક્યારેક ઓફીસ વેર! પણ આજે તો આવી હતી જસ્ટ ડો. નિધિ બનીને..! કુર્તી અને લેગીઝ.. વાહ..! મસ્ત લાગતી હતી! કારણ પુછ્યું તો કહે….. “તમને નિધિ ની સાદગી ગમે છે ને? ”

આઈ થીંક શી ઈઝ ઓન વે ઓફ લવ! નાના માં નાની વાત …ને એણે એટલી બારીકી થી લીધી હતી! મેં તો બસ અમસ્તું જ કહ્યું હતું અને પછી ખબર પડી ધ્યાન થી જોતા! એને વાળ પણ એની જેમ સેટ કરાવ્યા હતા! સ્ટેપ કટ થોડા આગળ આવે એ રીતે! વાળ એના બટરફ્લાય ને ગાંઠતા નોહતા.. વારે વારે બંધન મુક્ત થઇ એસી ની હવા માં ઉડવા આઝાદ થઇ જતા!

૪.૩૦ નો ટાઈમ અને હોટેલ તો લગભગ ખાલી જ હતી. અને આમ પણ એ અમારું ફેવરીટ પ્લેસ છે મળવા માટે અને ટાઈમ પણ! અ સિમ્પલ મેચ્યોર્ડ રીલેશન માટે આનાથી વધારે સારા સ્થળ અને સમય ક્યાંથી મળે?

વાતો માં તો હું એને પહોંચી નથી વળવાનો. અને એ બખૂબી જાણે છે! એટલે તો કદાચ એવી વાતો જ કરે છે જેમાં વધારે બોલવાનું એને ફાળે જ આવે! અને આમ પણ એ સામે હોય અને….. હું વાતો માં ધ્યાન આપું એટલો તો મુર્ખ નથી યાર! અને કદાચ એટલેજ અહી પણ નહિ લખી શકું! મારૂં વાતો માં ધ્યાન હતું જ નહિ!

બસ અલક મલક ની વાતો કરી એને તો વિદાય લીધી અને કોફી શોપ માં એકલો બેસી એને જતી જોતો રહ્યો. હંમેશ ની આદત મુજબ. (હવે તો વેટર પણ ઓળખી ગયા છે એટલે એના ગયા પછી જ બીલ લાવે છે!)

વાંકી વળી એકટીવા ની ડેકી ખોલી હાથ ના મોજા પેહર્યા. પછી સી ગ્રીન દુપટ્ટો ઓઢી બુકાનીધારી બની ગઈ! આંખો પર પોલોરાઈડ ચડાવ્યા અને કાચી સેકંડ માં તો કોઈક અજાણી યુવતી બની ગઈ! એકટીવાના સાઈડ સ્ટેન્ડ ને પગ થી હલકી ઠોકર આપી, ચાવી ઘુમાવી સ્ટાર્ટ કરવા લાગી. પણ એકટીવા મારું ફ્રેન્ડ બની ગયું ચાલુ જ ના થાય કેમે’ય કરીને! પછી જાણે કૈક યાદ આવ્યું હોય એમ હળવા હાથે કપાળ પર ટપલી મારી! મારી સાથે એને જોતો વેટર પણ હસવા લાગ્યો!

એ એકટીવા ની બેટરી ચાર્જીંગ કરવાના બહાને જ મને મળવા આવી હતી! હવે યાદ આવ્યું લાગે છે. ડબલ સ્ટેન્ડ કરી, કિક મારતાજ એકટીવા સ્ટાર્ટ અને એ ઓગળી ગઈ સિગ્નલ ના ટ્રાફિક ને વટાવી.. [:(]

અત્યાર સુધી મને પણ યાદ ના હતું . એને જોવામાં આંખ મટકું મારવું જ ભુલી ગઈ હતી અનાયાસે એ બીડાઈ અને……. તરત ખુલી પણ ગઈ! થાકી ગઈ હતી છતાં……. કેમ..??

એ સી યુ ટુમોરો કહી ને ગઈ હતી ને….. હજી હમણાં જ પાછી કેમ આવી ગઈ?? પાપણ બંધ થઇ ત્યારે?

“આઈ સી યુ નાઉ, વ્હેન આઈ ક્લોસ્ડ માય આઈઝ!” જવાબ પર હસતા હસતા મેં પણ રેસ્તોરાંત ની વિદાય લીધી!

~એજ… તન્મય..!

ફ્રેન્ડશીપ…..!

કોઈક ની સાથે વાત કરવા માટે સૌથી મહત્વ નું પરિબળ શું હોઈ શકે? કદાચ વિષય, ખરું ને! વિષય વગર ભાષણ આપી શકાય વાત ના થાય! (હું નથી કરતો, મારાથી નથી થતી…:પી) પણ અકારણ, અનાયાસે, કોઈક ની સાથે એટલી લાંબી વાતચીત ૮૨૨૪ વાર! અને એ પણ એકાદ વિક માં! શું હોઈ શકે? પ્રેમ તો ડેમ શ્યોર નથી જ કારણકે બંને મેચ્યોર છીએ અને પોત પોતા ની જિંદગી સાથે ખુશ પણ!

તો શું?
કદાચ એ છે મિત્રતા! પોતાની પ્રેયસી કે જીવનસંગીની (હા, મારા માટે એ બંને ભિન્ન છે!) પણ કદાચ જે વાતો નથી જાણતી હોતી. એ એને બે ધડક કહી શકાય છે! એને પ્રેમ કરી શકાય, એની પર ગુસ્સે થઇ શકાય, એને છંછેડી શકાય, એની સાથી ગેલ કરી શકાય, એને બોર કરી શકાય, હા, એ મિત્ર જ હોઈ શકે!

બાળપણ માં જયારે સાઇકલ ની હવા નીકળી જતી ત્યારે એજ ધક્કો મારતો! સ્કુલે થી ભાગી જવું હોય ત્યારે ત્રીજે માળે થી એજ દફતર ના કેચ પકડતો, ભલે પછી મારે એને આયોડેક્સ લગાવી આપવો પડે! ટિન એજર થયા ત્યારે તમારા પ્રેમ પત્રો (હવે જમાનો sms નો આવ્યો બાકી ) કોણ પહોંચાડતું? નોરતા માં કોઈક નું સ્કુટર ચોરી ગરબે ઘુમવા જઈએ ને પાછા ફરતા પકડાઈ જઈએ ત્યારે સોટી નો પહેલો માર એની જ પીઠ પર પડતો ને!

કેવો યાદ છે નઈ હજીય નખશીખ. એક એક પ્રસંગો, અવસરો, સારા નરસા આજે પણ જુના આલ્બમ ફંફોસતા એજ આપણી પડખે એજ દેખાય છે ભાઈ! ના જાણે ક્યાં ખોવાઈ ગયો હવે સંસાર માં..:( જોયું હજીય એને યાદ કરતા જ પાણી વહી આવ્યા! (વધારે કઈ લખવું એ આંસુઓ નું અપમાન જેવું લાગ્યું એટલે ટૂંકાવી દીધું!) આફ્ટર ઓલ ફ્રેન્ડશીપ નું રહસ્ય છે ને.. “સારું સાંભળતા શીખો!”

અને! આજે ક્યાંકથી એવી જ ફીલિંગ ઉભરી આવી છે ચેટ બોક્ષ ના આંકડા જોઈ! બસ સ્ક્રોલ કરતા કરતા જાણે મળી આવ્યા મને આજે એજ દોસ્ત જેને લગભગ ૯૦% વાતો તો જણાવી દીધી છે. (જે કહેવા જેવી ના હોય એ પણ) થોડી ઘણી છૂટ પણ લેવાઈ જાય છે અને ધીંગા મસ્તીય રોજે રોજ! સાલું ફેસબુક પહેલાતો ક્યારેય આટલું નોહ્તું ગમતું?!

શું એક સ્ત્રી અને પુરુષ વચ્ચે એક જ સંબંધ હોઈ શકે? હા… હોઈ શકે…! હું જીવું છું, અનુભવું છું એ સંબંધ ને.
કદાચ આપણો સમાજ હજીય એટલોજ સંકુચિત હશે પણ હું બિરદાવું છું એમની મિત્રતા, એમની નિર્દોષતા, એમના સ્વભાવ ને! ફ્રેન્ડશીપ નો વણલખ્યો નિયમ છે ને. ” ફ્રેન્ડ જોઈતો હોય તો પહેલા મિત્ર બનો!” લો બની ગયા અમે પણ તમારા!……. દોસ્ત!

“ફ્રેન્ડશીપ અ સિંગલ સોલ લીવ્સ ઇન ટુ બોડીઝ”
હેટ્સ ઓફ મેમ!
હવે તો ચા પાણી નઈ હવે તો સીધા લંચ માટે જ મળીશું!…………….=ને!

~એજ…તન્મય..!

એકરાર…:(

વિકલા ચલ બાય..કાલ થી ઘેર જાઉં છું. દસેક દિવસ પછી આવીશ પછી આવજે.

વિકલા (વિકાસ) ના તો હોશ જ ઉડી ગયા.. ગાર્ગીએ આવીને સીધું જ તીર છોડ્યું બિચારાના દિલ માં એવું ભોંકાઈ ગયું. કઈ બોલી ના શક્યો.!

ગાર્ગી અને વિકાસ બંને એન્જીનીયરીંગ કોલેજ માં છેલ્લા વર્ષ માં સાથે હતા. ગાર્ગી પડોશ ના રામપુરા ગામના મુખી ની એક ની એક છોકરી. અલ્હડ અલબેલી હસતી ખેલતી ટીપીકલ નટખટ જસ્ટ લાઇક કોલેજ ક્વીન. વિકાસ. ધીર ગંભીર પ્રકૃતિનો સ્કોલર વિદ્યાર્થી. આર્થીક સ્થિતિ સારી નોહતી પણ સ્કોલરશીપ ના જોરે એટલે સુધી પહોંચ…્યો હતો. ગાર્ગી ને વિકાસ જોડે બનતું એનું એક આ પણ કારણ હતું. એ વિકલા નો ઉપયોગ નોટ્સ માટે કરતી ને પેલો બસ એની પાછળ ખર્ચાયે જતો હતો..!

પણ કેમ..?? વિકલો માંડ માંડ બોલ્યો..!

ગાર્ગી : “બસ ફોન આવ્યો છે યાર જવું પડશે.! પણ તું નોટ્સ બનાવી રાખજે હો.! હું આવી ને રીફર કરી લઈશ.”

ઓક્કે.. ફોન કરીશ કે..?

હા ભાઈ હા.. કેમ ની..

પણ બસ.. બંને ના આ છેલ્લા સંવાદ હતા. ના તો ગાર્ગી પછી આવી કે ના કોઈ ખબર. બસ એટલી જાણકારી આવી કે એના લગ્ન થઇ ગયા અને એ રાજકોટ વસી ગઈ છે.!

વિકાસ ને તો હતુજ કે એને કોઈ જ લાગણી ની હોય. પ્રેમ હતો પણ એકતરફી હતો. સામે ના છેડે તો નેટવર્ક જ ક્યાં મળતું હતું. જેમ તેમ કરી અભ્યાસ માં ડૂબી ગયો અને કોણ જાણે કેમ પણ એક જુનુન ઉતરી આવ્યું. જાણે તોફાન પહેલાની શાંતિ.! વિકલો. આખા સ્ટેટ માં ફર્સ્ટ આવ્યો. પછી તો સિદ્ધી ના સોપાન સર કરવામાં એવો તો ડૂબી ગયો. કે લગ્ન વિષે વિચારતો પણ નોહ્તો.! ગાર્ગી ના ચેપ્ટર ને લગભગ ૭ વર્ષ પછી પણ એ ભૂલ્યો નોહ્તો. અને અનમેરીડ વિકાસ એની સાબિતી હતો.!

અનાયાસે એને એક વાર રાજકોટ જવાનું થયું.

ભીડ માં એની કાર ફસાઈ ગઈ અને.. બસ સામે નજર કરી ને…… અચાનક ચીસ પડી ઉઠ્યો.. ગાર્ગી…!?! કાર માંથી રીતસરની દોટ મૂકી ગાર્ગી હતી એ દિશા માં. અને.. બંને ની આંખો માં ભૂતકાળ જીવી ઉઠ્યો.. આજે પણ એ કઈ ના બોલી શક્યો.. શરૂવાત ગાર્ગીએ જ કરવી પડી.!

વિકલાં તું અહી ક્યાંથી..??

હવે વિકાસ માં ધરબી રહેલું જુનુન બહાર આવવા લાગ્યું.. : કેમ.? તું ખોવાઈ ગઈ હતી..! અને આ સવાલ મારો હોવો જોઈએ.! ગાર્ગીએ હસી ને એને ઘેર આવવા કહ્યું.. થોડી આનાકાની બાદ એ સંમત થયો અને બંને સાથે જ ગયા.

થોડા ફ્રેશ થયા પછી ગાર્ગીએ વાત માંડી. : સાચું કહું તો મને પણ ખબર ના પડી. અને મારી જિંદગી એક ફિલ્મી અંદાઝ માં બદલાતી ચાલી. કોલેજ થી આવ્યા પછી ૧૮ માં દિવસે જ મારા લગ્ન હતા. પણ એ ૧૭ દિવસ માં મને અહેસાસ થઇ ગયો હતો. કે વિકલો મારા માટે નોટ્સ માટે નું સાધન મટી કૈક વિશેષ થઇ ગયો હતો. કૈક હતું જે મને આટ આટલા લોકો સગા પ્રસંગો વચ્ચે પણ એકાંત માં કોરી જતું. હા વિકાસ. તું મારા માટે મિત્ર થી વધુ બની ચુક્યો હતો.! પણ હવે એ અહેસાસ ને મન માં જ ધરબી લગ્ન કરી નાખ્યા. તકલીફ તો નોહતી. ચિરાગ ખુબ પ્રેમ કરતા. અને ત્રણેક વર્ષ પછી દુનિયા ની સૌથી મોટી ખુશી પણ મળી ગઈ હતી.. બિલકુલ ચિરાગ ની પ્રતિકૃતિ ચીરંગી..! એ આવતા જ હશે હવે.. ટાઇમ થઇ ગયો છે.. એ ચીરંગી ને લઇ આવતા જ હશે.”

શું બોલશે હવે વિકાસ.? સાલું અત્યાર સુધી તો લાગતું એકતરફી પ્રેમ હતો. પણ નાં આતો બંને તરફ આગ હતી. સાલું હવે કયા બળે જીવવું.? અત્યારસુધી તો એ નફરત પર નભતો. હવે કશુજ બોલ્યા વિના.. અરે..એને તો ગાર્ગીને કીધું પણ ની એની લાગણી વિષે. બસ પીઠ ફેરવી એ ત્યાંથી નીકળી આવ્યો.. અને ગાર્ગી બસ વિકાસ ને જતા જોતી જ રહી…:(

કેટલી પ્રેમ કહાની શરુ થયા પહેલા જ બાળમરણ પામતી હશે..? બસ એક માત્ર એકરાર ના કરી શકવાના કારણે..??

~એજ..તન્મય..!

વીર પ્રભુજી નો હેલો.

વર્ષો પહેલા ભાવના માં ગાતા હતા. અક્ષરશ: યાદ રહી ગયો છે.!
વીર પ્રભુજી નો હેલો. પ્રત્યેક જૈન બાંધવે એક વાર તો ગયો જ હશે.

 

ખમ્મા ખમ્મા મારા વીર ને ખમ્મા.
ત્રિશલા ના જાયા ને જાજી ખમ્મા.
શાશન પતિ ને જાજી ખમ્મા.
મારા વીર પ્રભુ ને જાજી ખમ્મા.!

બુરે કી રીત બુરી,, બુરે કી પ્રીત બુરી,,,
બુરે સંગ બેઠ ઢોલ બાજે હી બાજે….
કાજલ કી ટોકરી કો કેસો હી જતન કરો..
કાજલ ક દાગ કારા લાગે હી લાગે રે ભાઈ..!

ગાન તમારા ગાતા ગાતા
અમે સમય નું ભાન ભૂલ્યા…
હે ખાવું ભૂલ્યા પીવું ભૂલ્યા
ઊંઘ ને આરામ ભૂલ્યા રે ભાઈ..!

રાગ ભૂલ્યા ને દ્વેષ ભૂલ્યા.
પ્રભુ પાપ તનો વ્યાપાર ભૂલ્યા..
એવા એકાકાર બન્યા કે..
સળકેલો સંસાર ભૂલ્યા રે ભાઈ..!

નર અને નારી તારી જાત્રા એ આવે.
હે નર અને નારી તારી જાત્ર એ આવે.
નર અને નારી તારી જાત્રા એ આવે.
ભવ ભવ ના કર્મ કપાવી મોક્ષપૂરી માં જાવે.

મારો હેલો.. હે મારો હેલો..
મારો હેલો.. હે મારો હેલો..
હે મારો હેલો સાંભળો હો હો જી રે. મારો.!!

~આ કૃતિ કોઈ એક નો ઈજારો નથી.!

અતીત ના સંભારણા..!

સન્ડે..

આરામ નો દિવસ..

પણ અમે તો પરણેલા છીએ ભાઈ.. એટલે.. કામ નો દિવસ..! અભરાઈ પર ચડાવેલા જુના બોક્સ ની સફાઈ કરવાની માથે આવી ગઈ. ને થયું આમ પણ કોઈ બીજું કામ નોહ્તું એટલે. ખોલ્યા એક પછી એક પટારા. અનાયાસે જૂની યાદો કિશોર રફી ના ગીતો ની જેમ રીવાઇન્ડ થઇ દિલોદિમાગ માં વાગવા લાગી. કોઈક જુનું આલ્બમ. જૂની કેસેટ. કેટલાક સંઘરી રાખેલ છાપા ના કતીન્ગ્સ. અને છેલ્લે હાથમાં આવ્યું.
એક અલાયાદું ઘણા જતન થી સાચવી રાખેલું બોક્સ.

અને જાણે ૪૪૦ વોટ નો કરંટ પસાર થઇ ગયો હોય એવી કંપારી સાથે સામે જો…યું. “એ” તો એમના બીજા કામો માં વ્યસ્ત હતા.! થોડી ગણી રાહત તો મળી પણ હાર્ટ બીટ્સ હજીય નોર્મલ કરતા વધુ હતા. રખે ને જોઈ જાય તો..:( એમાં હતી મારી લાગણી મારા સપના કદાચ હું પોતે..! જેમ જેમ એના આવરણો હટાવતો ગયો એટલાજ અતીત ના વમળ માં ફસાતો ચાલ્યો..

આખરે ખુલ્યા એ પાના જે લગભગ સાડા ૧૪ વર્ષ નો હતો ત્યારે લખાયેલા..! એ વખતે કૈંક પણ સારું વાંચવા સમજવા વિચારવા મળે કે તરત એને એક બૂક માં ટપકાવી રાખતો.! જેના વડે તો સજાવી હતી મેં એક આખી દુનિયા અત્યારે ભલે હસવું આવે પણ હા ક્યારેક મારોય જમાનો હતો કે લોકો એમના નિબંધ સુદ્ધા મારી પાસે લખવી જતા.! અને જયારે. ૧૦ માંથી ૯.૫ માર્ક આવે ત્યારે. એક્લર્સ પણ..:) લવ લેટર્સ ના બદલામાં પાર્ટી આપવી પડતી કારણકે સામેવાળી ૧૦૦% પડી જ જાય. અરે એક એક લેટર લખવા માટે એની રીતસરની રેકી થતી.. જીના માં જીની વિગતો આપી જતા.. અને પછી એને અનુરૂપ તૈયાર થતો એક પ્રેમની સુંગંધ થી મધમધતો પત્ર..!

બોક્ષ માં સાથે હતી મારી મનપસંદ પાર્કર નો સેટ. સાલું યાદ નથી કોને ગીફ્ટ કરેલો પણ જેને કર્યો હોય દિલ થી કર્યો હશે.! કેમ.? અરે ભલે મારા લખાણ મારા કામે નથી આવ્યા પણ બીજા ઘણા ના ઘર વસાવ્યા છે એ કલમે.!
પણ મારા ધાર્યા કરતા પણ એ બોક્ષ તો વધુ ખાલી નીકળ્યું..! એમાં લખાણ તો હતાજ નઈ..:( બસ હતા તો ખાલી પીળા પડી ગયેલા લેટર પેડ્સ જેમાં વધુ તો કઈ નઈ પણ મળી આવ્યા કીડી મકોડા.. અને થોડી ઘણી હગાર. કોની હશે એ કહેવું મુશ્કેલ છે.!

શટ કરી દિમાગ માં વિચાર જબ્ક્યો. જે જે ને માટે લેટર્સ લખ્યા હતા દરેક ને ફોન કર્યા પણ યાર. આજેય મારું નસીબ બે ડગલા આગળ હતું..! એક પણ હરી ના લાલે એક પણ કાગળ સાચવ્યો નોહતો..! જવાબો તો એવા મળ્યા કે અહી તો શું પર્સનલ ડાયરી માં પણ ના લખી શકાય. ! ઇન શોર્ટ બધાનો સુર એક જ હતો.. “વેવલા વેળા છોડી કામ ધંધા માં ધ્યાન આપો.!

હશે દુનિયા છે ભાઈ. ચાલ્યા કરે. મેં પણ નવી શરૂવાત કરવાનો વિચાર આદર્યો. અને એમાટે પાયાની જરૂરીયા મુજબ લેટર પેડ અને મારી મનપસંદ પાર્કર માં રીફીલીંગ કરાવી લાવ્યો. અને બેઠો આ પહેલી વાત લખવા. (અત્યાર સુધી જે કઈ પણ લખ્યું છે એ સીધું જ ઓનલાઈન fb પર જ લખ્યું છે ) અને જેવી બોલ પેન ચાલુ કરી ત્યાં એને પણ સાથ ના દીધો..:)

પછી થોડા લાડ લડાવ્યા તોય ચાલુ તો નાજ થઇ.. એને બાજુ પર મૂકી સેટ ની બીજી પેન પકડી. અને વાહ..! શું સ રસ ચાલી.. હવે આ લખાણ પૂરું કરતા એક વાત ઘર કરી ગઈ.. યાર બંને પેન સાથેજ અટકી હતી.. પછી એક કેમ ચાલી ને એક નઈ..??

અંદર થી જવાબ મળ્યો..,, ખોટકાઈ ગઈ એ તારી પ્રેમિકા હશે…
ને ચાલી ગઈ એ……………………………..પત્ની……………..:)

 

~એજ.. તન્મય..!