એ તન્વી…..I need YOU

રવિવાર સાંજે ૪.૨૫ કોફીશોપની બહાર, કાર પાર્ક કરતાં તન્મય થી અંદર જોવાઈ ગયું.. એ જ ગમતીલા બ્લેક અનારકલીમાં સજ્જ તન્વી આજે એનાથી વહેલી આવી ગઈ હતી ! થોડું પરિવર્તન… દેખાઈ રહ્યું ! પાંચેક મિનીટની વાર હતી “ઓફીશીયલ” મીટીંગ ટાઈમ શરુ થવા ને ! એણે સીધાજ અંદર જવા કરતાં… પોતાને ગમતું દ્રશ્ય ‘તન્વી’.. નીરખવાનું શરુ કરી દીધું !

એ હજી એટલી જ ઈનોસન્ટ લાગી રહી જેટલી એક વર્ષ પહેલા થયેલી પહેલી મુલાકાત માં હતી ! ચહેરો ખાસ દેખાતો નોહતો પણ સાઈડ ફેસ થી એના એક્સપ્રેસંસ બખૂબી પકડી શક્યો..! આ રીતે જોવાનો અનુભવ હતો ને..! “તન્વી શ્યામા” સમી ભારતીય ત્વચા પર ગોલ્ડન મેક અપ… જાણે પૂર્વ – પશ્ચિમ નો સમન્વય ! લટકતા ઇયરીન્ગ્સ હજીય તન્મયના ધબકાર ચૂકવવાને કાફી હતા !

ઓહ ! તું આવી ગઈ..? ગ્રેટ..!

હા ને ! “કોઈકે” કહ્યું તું ગઈ કાલે… ઘણું બદલાઈ ચુક્યું છે.. ! સો આજે હું વેઇટ કરું છું તારી..!

ગ્રેટ..! બીફોર ટાઈમ જોવાયેલી “રાહ” માટે હું દિલગીર છું… સોરી….!

તન્મય એનું પરમેનન્ટ સ્થાન લેતા બોલ્યો.. જે સાક્ષી હતું બંનેની મુલાકાતોનું…… કોફીશોપનું કોર્નર લાસ્ટ ટેબલ… દીવાલ સામે ચહેરો રાખી બેસતી તન્વી અને સામે આખું કોફીશોપ દેખાય એ રીતે બેસતો તન્મય…

વેરી ફની.. !

“સો એમ આઈ….!” પાસેની ગ્લાસ વોલ પર ટીન્ગેલા શેલ્ફ કર્ટનને અધખુલ્લાં કરતાં બોલ્યો..

“હા, એ પણ ખરું..!” તન્વી તન્મયમાં આવેલું “પરિવર્તન” જોઈ રહી. પ્લેન વ્હાઈટ પોલો ટી – શર્ટ… વિથ ‘ V ‘ નેક & ગ્રે ઇનર કોલર્સ, રેગ્યુલર સિલ્ક ડેનીમ…. સાથે રિસ્ટ થી માંડી શુઝ સુધી બધું બ્રાઉન મેચિંગ…!

“વ્હોટ હેપન મિઝ.?” ચપટી વગાડી ખોવાયેલી તન્વીની તંદ્રા ઉડાડી.

નથીંગ સ્પેશિઅલ બટ… સમથીંગ ઇસ્પેશિઅલ..!

વ્હોટ?

સદાય ફોર્મલ માં રહેવા સર્જાયેલો, ટેવાયેલો તું… ગઈ કાલે વિધાઉટ ઇન શર્ટ અને આજે આમ…….. & અબોવ ઓલ… યુ આર મોર ફીટ ધેન પાસ્ટ…!

લાઈક ઈટ?

યાહ.. ગમ્યું… ખુબ ગમ્યું..! પણ અફસોસ મારા કીધે નથી આવ્યો આ બદલાવ..!

થેન્ક્સ… & BTW ઇટ્સ જસ્ટ બીકોઝ ઓફ યુ..!

મી ? આઈ મીન.. હું કઈ રીતે…? આપણે તો…..મળ્યા જ નથી ને…? & મેં તો ઘણી વાર કીધું હશે.. ને એ વખતે ચેન્જીઝ ગમ્યા નોહતા તને !

“યેસ, રાઈટ ! વેઇટ સમજાવું તને…” કહી વિકાસને (વેટર) બુમ મારી… એમનો “રેગ્યુલર” ઓર્ડર આપ્યો…. અલબત્ત તન્વી ની સંમતિ થી.. રખે ને એમાય પરિવર્તન…!!

“હમમ સાંભળ… તું હતી..પાસે હતી ત્યારે આઈ થીંક… મને દુનિયા આખી મળી ચુકી છે. અને તું…. મારી વ્યસ્તતા માટે પણ ઈનફ હતી ! સવારે બ્રશ કરતા અરીસામાં તું દેખાતી… ત્યારથી શરુ કરી…. આખ્ખો દિવસ… તને બસ તને જ ફિલ કરતા વીતતો…. ત્યાં સુધી… કે જયારે….. રાત્રે સુતી વખતે ફ્રેશ થઇ વાળ ઓળતા પણ સ્ટીલ આઈ વોચ યુ ઇન ધેટ સેમ મિરર…!

વેરી ફની… સુતી વખતે પણ વાળ ઓળવાના..?!

હા ને… સપના માં તું જે આવતી….! BTW મમ્મી ટકોરે છે હજી ય…ને સ્ટીલ આઈ આન્સર્ડ ધેટ.. ‘સપનામાં કોઈ મળી જાય તો ઇમ્પ્રેશન સારી પડવી જોઈએ ને…!!!’

અરે ! મમ્મી સાથે આવી વાત..?! BTW આ બધું તો કદી કહ્યું નહિ તે..?

હાસ્તો એમાં શું… & હા.. તારી વાતો, તારા વિચારો, તારા માંથી બહાર આવું તો ને..?

વેરી ફની……

નો તન્વી.. આઈ મીન ઈટ… મારા માટે તું અને માત્ર તું ફર્સ્ટ પ્રેફરન્સ હતી… બાકી બધુ જ ગૌણ..!

હમમ.. થેન્ક્સ.. મારે તને ઈમ્પોર્ટન્સ આપવું જોઈતું હતું… કદાચ મારાથી આવી નાદાની ન થઇ હોત..!

હશે..! બોલો તમે… આઈ મીન.. તે… તારે શું કહેવું છે?

પ્રસ્તાવના ઘણી લાંબી ચાલી… હવે કૈંક ગાડી ટ્રેક પર આવી ! અને તન્વીએ કરેલી તૈયારીની પરીક્ષા પણ…….

એક વાત પૂછું? આ વિકાસ કહેતો કે તું અહી લગભગ ડેઈલી આવતો? કોઈ ખાસ કારણ?

નથીંગ…. બસ કામ તો હતું નહિ વધુ….એટલે આવી જતો…. શનિ રવિ ખાસ… એક આશા સાથે… મે બી… યુ આર કમ એઝ અ સરપ્રાઈઝ..! બટ……

આંખો પરોવી.. કૈંક એ રીતે બોલ્યો કે….. તન્વી થી નીચે જોવાઈ ગયું. અને એમજ ઢળેલી આંખે બોલી…….

“I know I hurt you. & accept too. Really apologized for very unfair & rude behavior . I said heartily SORRY for that. અને ગઈ કાલનું.. તારું વર્તન સહજ હતું. હું પણ આમ જ બિહેવ કરતી.. કદાચ એથીય વધુ રૂડ બની હોત તારી સાથે…But for god sake, for my sake please forgive me…. Can we re start our friendship now?”

ફરીથી એજ જુનું અને જાણીતું મૌન પથરાઈ ગયું.. બંને ની વચ્ચે. તન્વી કહી ચુકી હતી અને તન્મય કહી શક્યો નહિ…. (એણે કાયમ એક ટ્યુબ લાઈટ ના સ્ટારટર ની જરૂર પડી છે જે કામ આજે વિકાસે પૂરું કર્યું..! હંમેશ ની જેમ… રૂટીન કરતાં વધારે મોડો ઓર્ડર લાવ્યો અને સર્વ કરતાં બોલ્યો….. “સર, આજે સુગર લેશો ને..! મેં પૂછ્યા વિના નાખી દીધી છે..!”

“કેમ?! કોઈ ખાસ કારણ.?” તન્મયએ ચ્હાનો મગ લેતા કહ્યું..

“યેસ… ટુડે… યુ આર નોટ સિંગલ..! સો આઈ થીંક ઇટ્સ ટાઈમ to સેલીબ્રેટ…!” તન્વીને કોલ્ડ કોફી સર્વ કરતાં બોલ્યો…

“ડીપેન્ડ્સ ઓન હીઝ આન્સર, વિકાસ.. થેન્ક્સ..” મગ લેતા તન્વી ગણગણી !

વેલકમ મુદ્રામાં સ્માઈલ આપી, વિકાસ ખસ્ક્યો ત્યાં થી અને તન્મય બોલ્યો……

“ભીંજ્વામાં નડતર જેવું લાગે છે,
શરીર સુદ્ધાં બખ્તર જેવું લાગે છે,
મને કાનમાં કહ્યું પુરાની છત્રીએ,
ઉઘડી જઈએ …. અવસર જેવું લાગે છે…..”(વેણીભાઈ પુરોહિત)

“વ્હોટ?” ન સમજાય એવી તો કંઈ વાત નોહતી.. છતાં કન્ફર્મ કરવા માટે તન્વી બોલી !

“ઓકે આઈ થીંક ઇટ્સ માય ટર્ન.. તને કંઈ અજુગતું ન લાગ્યું ગઈ કાલે..? જયારે તું રડી રહી હતી?

હા, તે રૂમાલ ઘણો મોડો આપ્યો હતો ! અને એ વિષે તો શાવ્યા સાથે ય બબાલ કરી નાખી છે મેં..!

હમમ એની વાત પછી કરશું… હવે સાંભળ…. હું ઈચ્છત તો જલ્દી આપી શકત… આખરે રૂમાલની ડેસ્ટીની માં ભીંજવાનું જ લખાયું છે ! લેકિન, કિન્તુ, પરંતુ…. તારા એ રુદન એ ઘુટન ને બહાર કાઢવું જરૂરી હતું….કવિતાની કટુ વાણી પણ એજ કારણ સર અપનાવી હતી….. જેથી તું તારો દંભ ત્યાગી…. મૂળ સ્વરૂપે પાછી ફરે..!

ઓહ ! અને હું કૈંક બીજું સમજી…. સો મેડ એમ આઈ..!!!

યેસ, યુ આર..! કોઝ યુ સિલેક્ટેડ મી..!

વેરી ફની…

યા ડીઅર… આઈ નીડ યુ… & i wanna back you … એ તન્વી જેને હું જાણતો, માણતો, ઓળખતો, ચાહતો…. એ તન્વી જેની આંખે સચ્ચાઈની ખુમારી રમતી.. ખોટા આડંબરોની નહિ.. એ તન્વી જેની મગરૂરી એના રૂપને આભારી હતી.. વર્ચસ્વ કે પોસ્ટ ને નહિ.. એ તન્વી જેના દિલોદિમાગ પર ચાહતનો નશો છવાયેલો રહેતો… વ્યવસાયિક સફળતાનો નહિ.. આઈ નીડ યુ તન્વી.. એઝ યુ આર.. જેવી છું એવી……. કનીઝ હંમેશા મલ્લિકા એ હુસ્ન કા ફરમાન રહેગા..!

તન્વી ને હજીય નીચે જોઈ મંદ મંદ હસતા જોઈ…. “મારે ” તન્વી ” જોઈએ… ચીલા ચાલુ ગર્લ ફ્રેન્ડ નહિ..!!”

“હમમ..ઓકે.. ” ઊંચું જોયું…અને બોલી…”વિકાસ કહેતો કે તે સુગર બંધ કરી છે..?? કોના માટે?”

હા ને …. તું તો આવી નહિ પાછી… એટલે થયું કોઈ નવી “પટાવવી” હશે તો ફીટ રહેવું પડશે ને… ???

વેરી ફની… ખબરદાર જો બીજી માટે વિચાર્યું છે તો…… ?

અરે તોબા યાર…. આ એક જ વાવાઝોડું… નામે તન્વી…. બસ… કાફી છે મને ધમરોળવા માટે..!!

“હજી તો રંગ જોયા ક્યાં છે અમારા…? … ” લાગે છે તન્વી રંગ માં આવી ગઈ…

“બતાવો ત્યારે…”

“અહીં ..?! એ માટે તો એકાંત………….. .”

“ઓયે હોએ… મેડમ શરમાતા પણ શીખી ગયા..! ઓ…કે પણ એ પહેલા એક સરપ્રાઈઝ છે તારા માટે… ચલ” તન્મય બીલ & ટીપ પે કરતાં બોલ્યો..

“ક્યાં?!”

યાર તું હજી ના સુધરી… ‘ ? ‘ માર્ક કેટલા કરે છે.? ભરોસો તો છે ને…?

ઓ …કે…. સોરી બાબા…. ચલ આંખ બંધ… બસ્સ.?… લઇ જા જ્યાં મરજી હોય ત્યાં..!

બંને બહાર નીકળ્યા ને વરસાદ થંભી ચુક્યો હતો… વાતાવરણ નાહી ધોઈ ફ્રેશ થઇ ચુક્યું હતું…તન્વી સરપ્રાઈઝ માટે એકસાઈટ હતી અને… ખુશ પણ… તન્મય જે સાથે હતો… ફરી એક વાર…

when & where..?

બંને ચાલ્યા મોલની બહાર મેક. ની બિલકુલ સામે આવેલ બાકડા તરફ. કોઈ વાતચીત વિના..! આજે આ એક વાત પર બંને સમંત લાગતાં હતા..!

તન્મય હજી ય આ આકસ્મિક મુલાકાતના સરપ્રાઈઝ માંથી બહાર નોહ્તો આવી શક્યો.. શું વાત કરવી કઈ રીતે કરવી… સંજોગો જ કૈંક એવા સર્જાયા હતા કે….. એને તન્વી સાથે વાત “શરુ” કરવા માટે બહાનું ગોતવું પડે એમ હતું..!

સામે તન્વી… શાવ્યાના ફીડબેક અને પોતાની આદત સહજ…. હજીય એમ જ સમજતી કે ‘શી વિલ ડન ઈટ !’ એ એને મનાવી લેશે..! એટલે જ તો એ એઝ યુઝવલ.. ફૂલ ઓફ કોન્ફીડન્ટ.. ક્લીઅર માઈન્ડ & થોટ્સ સાથે હતી અને  ગુમસુમ ડગલા માંડી રહેલા એને જોઈ, મનોમન પોરસાઈ રહી હતી… “હા, જો આજે ય  તન્મયની તન્વી સામે બોલતી બંધ થઇ જાય છે..!

બસ એક જ વાતનો ડર હતો.. આ વાદળ નામે તન્મય અત્યાર સુધી વરસ્યું નથી.. ને કદાચ એ વરસે તો પોતે માત્ર ભીંજાવાની નોહતી… એ તણાઈ જવાની એ નક્કી હતું..! અસમંજસ તો એને પણ હતી શું કહેવું, શું પૂછવું, આજે વાત તો હતી કરવાને… ને શબ્દો ફ્રીઝ થઇ ચુક્યા જાણે..!

“આ મૌન મારું જોઈ ભૂલો ન દોસ્તો,
આજેય દિલના દર્દની દુનિયા સજાગ છે”…..(ઓજસ પાલનપુરી)

ત્યાં જ તન્મય ડીસેમ્બરની ઠંડી આહ સાથે નર્યા નિસાસા જેવા ઉદગાર માં બોલ્યો.

“હેં..?!……… શું…..શું ….કીધું..??!!!”….. તન્વી તો રીતસરની ચોંકી ગઈ..! અને દસેક મિનીટ થવા છતાં શાંત રહેલા તન્મયના સ્પષ્ટ ગુજરાતી માં બોલાયેલા શબ્દો સાંભળી ક્ષણ વાર માટે પણ…… હલી ગઈ…..અંદરથી.. અને ફાટેલા સાદે બોલી ઉઠી.

કદાચ એ સમજી ગઈ હશે..’ચઢાણ ઘણા કપરા નીવડવાના છે !’ એટલે થોડી પૂર્વ તૈયારી માટે પાસા ફેંક્યા, “તને નથી લાગતું આપણે ક્યાંક સુકુનથી શાંતિ થી મળવું જોઈએ..?”

“ના, જરાય નહિ, શામાટે મળવું જોઈએ?” ભારતની ક્રિકેટ પીચો જેવા તદ્દન સપાટ સ્વરે તન્વય ઉવાચ..! વર્ષો પહેલા આવતા દુરદર્શન સમાચારના ઉદ્ઘોષકના ચહેરા જેવા કોઈ બિનજરૂરી ઉશ્કેરાટ કે અણગમાના ભાવ લાવ્યા વગર !

“પણ મને લાગે છે, મળવું જોઈએ..”

“હા, તો અત્યારે મળ્યા જ છીએ ને.. બોલો…. આઈ મીન.. બોલ શું કહેવું છે..?!”

ફરી થી મૌન છવાઈ ગયું બંને વચ્ચે અને… તન્વીના જવાબની રાહ જોઈ… થોડીવારે… “તો પછી….? જઈશું..??”  કહી.. એણે જવા માટે પગ ઉપાડ્યા..!

હવે તન્વીને એનું સ્વમાન ઘવાયું હોય એમ….. “મેં જવા માટે નથી કીધું તન્મય..!” થોડા રુક્ષ અવાજે બોલી.

“હમમ, હજીય ઈચ્છે છે… હું તારી વાત માનું..?!” સામે એટલા જ રુક્ષ અવાજે તન્મય જવાબ આપી રહ્યો.

“અરે એમ નહિ.. તું મારી બધી વાત મને છે.. ને એટલે … હા, હું કહું છું એટલે આપણે મળવું જોઈએ..!” એના તેવર બદલાયેલા જોઈ તન્વીના અવાજ માં મૃદુતા ભળી આવી અનાયાસે જ..

“હું જાણું છું કે તરસ્યા જીવને એ તરફડાવે છે,
પડે છે જેની પાછળ, એને અધમૂવા બનાવે છે..”….(બેફામ) તન્મય આટલું બોલી અટકી ગયો.

હમેશા પેસ એટેક અને બાઉન્સી વિકેટ પર રમવા ટેવાયેલી તન્વી……તન્મયના આવા ગુગલી થી પરેશાન થઇ ઉઠી..!……..

“એવું કઈ નથી ડીઅર…. બસ તને એકાદ વાર મળવાની ઈચ્છા હજી બાકી છે એટલે..” ઓફ્ફ્ફ્ફ મોર હાર્ડર ટૂ ટોક..! બને તેટલા સૌમ્ય અવાજે કીધું….કેમ કરતાય એકાદ વાર વધુ મળે તો… કૈંક કામ બની શકે..!

“હજુ પણ શું કસર બાકી રહી ગઈ જુલમ કરવામાં
જનાઝા પર આવી એ કફન પર મીંટ માંડે છે..!”… (નાઝીર)

“તારી એ ઈચ્છાનો મને વિશ્વાસ હતો… તું એકાદ વાર તો મારી દશા જોવા આવી જ પહોંચીશ.. બોલ, ક્યાં મળવું છે?” કહેતાની સાથે તન્વય થોડો ખુલ્યો.. મોબાઈલ પર આવતા ફોન કોલને કટ કરી રીપ્લયમાં મેસેજ કરી રહ્યો.

“પહેલા તો મને એ કહે આ શું છે..? આટલા બધા શાયરો એક સાથે..! કઈ ખાસ તાલીમ લઇ રહ્યો છે કે શું..?! ” તન્મયનો જવાબ સાંભળી અને ખાસ તો  ફોન કટ કરવાની હરકત જોઈ…. ખુદને આપયેલા ઈમ્પોર્ટન્સ થી તન્વીના જીવ માં જીવ આવ્યો !

“મહોબ્બતમાં હવે મારો પરિચય આ પ્રમાણે છે,
અજાણ્યા થઇ ગયા છે એ મને ખાસ જાણે છે !”…. (બેફામ)

“કઈ ખાસ નથી ! આતો બસ… શાવ્યાએ ચડાવેલો થોડો ફેસબુક નો ક્રેઝ છે..!”  પછી તન્વી ની આંખ માં આંખ પરોવી…બોલ્યો..

“તું નહોતી એ દર્દ કાફી હતું તન્મયને,
દુનિયાએ ક્યાં કસર છોડી ખુશ કરવાને..”

દિલના દર્દને તન્મય બને એટલી બારીકી થી ઘૂંટી રહ્યો હતો..!

“વાહ.. ગમ્યું..! ભલે શૂળ શબ્દો બની ભોંકાઈ રહ્યા હોવા છતાં ગમ્યું..! … એક એક શબ્દ અંતરના ઊંડાણથી આવી રહ્યો છે..! આજે એક સાચા દેવદાસ સાથે પનારો પડ્યો છે..” તન્વી થોડી નોર્મલ બની રહી.

“નાઉ ટેલ.. વ્હેન & વ્હેર.. વિ હેવ ટૂ મીટ..?”

“કાલે જ…. એજ સ્થળ એજ સમય.. થોડી વાતો કહેવી છે…. ઘણી સાંભળવી છે.. અને જો શક્ય હોય તો જૂની યાદો ભુલાવી નવી તરોતાઝા ફ્રેશ મ ફ્રેશ ફ્રેન્ડશીપ કરવી છે..!” આખરે હાર માની જ લીધી..! આવી ગયા એજ શબ્દો જે એ તન્મય પાસે થી સાંભળવા માંગતી હતી.

“નથી કરતાં નિરાશ એ લોકોને કહું છું ક્ષમા માંગી,
બીજી રીતે રીબાવો છો તમે રાખીને આશામાં.!”…. (બેફામ)

“શું કામ ખોટી આશા બંધાવે છે? આજે તું આવી છે આમ અચાનક, અનાયાસે..ફરીથી…. ખબર નથી શા કારણે..? વળી પાછુ દિલ ભરાઈ જાશે તો….. ફેંકી દઈશ પાછો.. જ્યાં થી લીધો છે બાથ માં..! રમકડું તો નથી સમજતી ને..આવી મજાક ના લેવાય કોઈની…?!” તન્મય પણ આખરે કહી ઉઠ્યો જે હતું દિલ માં…

“મજા તો લેવાઈ ચુકી છે.. કોની અને કઈ રીતે.. એ કાલે સમજાવીશ.. જો તારી ઈચ્છા હશે સમજવાની…… તો ! બસ એક વાર મને સાંભળી લેજે પછી તું મુક્ત હોઈશ અગાઉ ની જેમ જ નિર્ણય કરવા માટે..! આઈ વોના ચાન્સ ટૂ……….”

બસ તન્વી વધુ કંઈ જ બોલી ન શકી.. બાકીના શબ્દો એની આંખોએ વહાવી દીધા !

ત્રણેક મિનીટ ના રુદન બાદ……..તન્મયે રૂમાલ ધરતા કહ્યું..” ચલ ફ્રેશ થઇ જા.. શાવ્યનો મેસેજ આવી ગયો છે.. એ લોકો બહાર આવી રહ્યા છે. અને હા, ડન, કાલે એજ સ્થળ એજ સમય.. એજ વાતાવરણ…કહી દેજે જે અધુરપ બાકી હોય એ..”

“થેન્ક્સ…”

“નો નીડ તન્વી ! & એક વધુ વાત.. જે આગાઉ પણ કરેલી જ છે… મેં તને ક્યરેય બાંધી નોહતી બાંધીશ પણ નહિ.. આજે આ સમયે સંજોગે તું એટલીજ ફ્રી છું જેટલી આગાઉ રહેતી ! તારા નિર્ણય પર જ આપણે આગળ વધીશું.. અને હવે જે કરે એ થોડું વિચારી ને કરજે.. એકલી તન્વી નહિ તન્મય ને પણ સાથે રાખીને..!”

“સ્યોર.. વધુ કાલે મળીને..” કહી તન્વી ફ્રેશ થવા મેક. માં ગઈ અને શાવ્યા મમ્મીને લઇ આવી પહોંચી..! હાય હેલો બાય ચાલો…. અને થોડા ઘણા બ્લેસિંગ મેસેજ ની આપ-લે કરી સૌ છુટા પડ્યા..

જાતે સર્જેલી વીટમ્બણાંઓ માંથી મહદ અંશે ઉગરી.. તન્વી હશે સાચા ટ્રેક પર પગલા માંડવા જઈ રહી હતી. આવતી કાલનો દિવસ યાદગાર બનવાનો હતો…

શાવ્યાને આખી મુલાકાત શબ્શ: વર્ણવી…. આવતી કાલ માટે થોડા “લેસન” લેવા જરૂરી સમજી એ શાવ્યાને ઘેર જ ચાલી એની સાથે જ બેંક કે જોબ તો જાણે કે યાદ જ નોહતી એને..!

હવા માં સાંજની નિર્મળતા ઉતરી આવી હતી.. આકાશ પણ ઉનાળાની સવાર જેવું સાફ સુથરું થઇ ચુક્યું હતું…..

~એજ તન્મય..!

wanna meet him ….

એક કામ કરીશ …?” આખું કન્વરઝેશન લગભગ ૨ કલ્લાક માં પતાવી.. મેડમ તન્વી.. કૈંક બોલ્યા..!

શાવ્યાનું તીર નિશાને પર વાગ્યું હતું.. જેની વેદના ઉપરનું વાક્ય ચાડી ખાઈ રહ્યું.. “હા બોલ ને , શું હતું …?”

I wanna meet him ….

so …..?

so? Offf ….. can u plan for that?

no way …..! હું એ ના કરું .. & now I think its your turn ….

વેરી ફની….. એમાં શું ખાટુંમોળું થઇ જવાનું યાર …?

એ ડફર…. પેલો મને જીવતી નહિ મેલે .. & તારા લીધે હું એટલા સારા દોસ્તને ગુમાવી દઈશ …!

ઓ ડો . શાવ્યા ….? he is from me … હું છું તો એ છે .. અને એ તો પછી હું જોઈ લઈશ ને ..?

ના … કીધું ને ?.. હવે તારો વારો …..

આટલા ભાવ કેમ ખાય છે યાર ..?

બસ ના કીધું ને ..?…. & કઈ નથી .. જસ્ટ સે સોરી ટુ હિમ .. બિચારો એમ ને એમ માની જશે …. I know him

આર યુ સ્યોર ..?

યેસ ડેફીનેટલી … એટલીસ્ટ જ્યાં સુધી હું એને ઓળખું છું , ત્યાં સુધી એ તને ના તો નહિ જ પાડે.

હમમમ … પણ યાર એને ફેસ કઈ રીતે કરવો ? ના બાબા .. I am so afraid …..

લે એમાં afraid ની ક્યાં વાત ….? એ થોડો કઈ વાઘ છે ..? કેટલો શાંત છે ..? મને તો યાર એની ખુબ દયા આવે છે .

એ દયાવાળી …? બહુ પ્રેમ ઉભરાઈ આવ્યો છે ને કઈ?.. અને શાંત છે એટલે જ બીક લાગે છે ને ..? બાકી વાઘ હોત તો ક્યાં વાંધો હતો ..? કોઈ જ react નથી કરતો એ … ઘણી વાર માર્ક કર્યું છે અગાઉ … હાથે કરીને ઉશ્કેરતી તો ‘ય બસ સ્થિતપ્રજ્ઞ બની કોઈજ બિન જરૂરી excitement વગર , તદ્દન સ્વાભાવિક રીતે વર્તતો ..
હમમમ .. તો હવે ..?

એટલે જ તો કીધું … please help me …..

ચલ ઉભી થા

કેમ …?

ચલ ને .. જલ્દી …

ઓફ ઓં ….?.. શું થયું .. પાગલ બોલ તો ખરી ?……(શાવ્યા તો રીતસરની ભાગી … એને જવાબ આપ્યા વગર …અને તન્વી એની પાછળ દોરવાઈ …..)

“હાઈઈઈઇ ” …. ગ્રાઉન્ડ ફ્લોર થી ….શાવ્યાની બુમ સાંભળી તન્વી એ એના શબ્દોની દિશામાં જોયું & શોક્ડ…!… સામે તન્મય અને એના મમ્મી ફર્સ્ટ ફ્લોર પર હતા ..! ઓલમોસ્ટ આખો મોલ ખાલી અને બંને પણ અવાજની દિશામાં જોતા ઉભા રહી ગયેલા … !

તન્વીએ ત્યાંથી જ હાથ હલાવ્યો અને એના મમ્મી એ સ્માઈલ આપતા ઉપર આવવા ઈશારો કર્યો ..!

“ચલ બકા .. તારું કામ થઇ ગયું” .. કહેતા ……શાવ્યા તન્વીને ખેંચી ઉપર લઇ ગઈ…

“અરે પાગલ એની મમ્મી છે.. મને ક્યાં દોરી જાય છે..!” તન્વી એમજ ખેંચાઈ રહી.. એની પાછળ.. દિલ થી જવું હતું.. દિમાગના પાડી રહ્યું તું..!

“કેમ છો આંટી..?!” શાવ્યાના સવાલ થી તન્વી તો હેબતાઈ ગઈ..! જાણે કે વર્ષોની ઓળખાણ હોય એમ.. ઉમળકા સાથે વાત શરુ કરી..

“ઠીક છે..! એક ડો. હમણાંના દેખાતા નથી… એટલે થોડી મજા ઓછી છે..!” આંટી પણ શાવ્યાને એજ રીતે….શું હતું આ બધું… સમજાતું નોહ્તું મેડમ તન્વી ને..!

“હા એતો પેશન્ટ પર નિર્ભર છે ને..! ડો. ને યાદ કરવા કે નહિ…[ :p ] ચાલો આજે અલગ સંબંધે મળ્યા..! ઓહહ સોરી.. આ મારી દોસ્ત તન્વી.. તન્વી જૈન.. બેંક માં છે…આ તમારા તન્મયની જેમ.. આંખ મીચકારી શાવ્યાએ તન્વીની “ઓફીશીયલ” ઓળખાણ કરાવી.. “બંને” સાથે..!

“નમસ્તે આંટીજી..” બીજું તો કઈ સુજ્યું નહિ.. બસ બે હાથ જોડાઈ ગયા.. ત્રાંસી આંખે તન્મયને જોયું..એ થોડો ટેન્સ લાગ્યો..! એને તન્વીની હાજરી કૈંક ખૂંચી રહી હતી. અને મમ્મી સામે એ “ડ્રામાં” કરવા નોહ્તો ઈચ્છતો.. એટલેજ કદાચ ગુમસુમ ત્રણેય ને “સહન” કરી રહ્યો..!

“નમસ્તે બેટા..! તને કદી જોઈ નથી આ પતંગીયા સાથે..! બાકી કદાચ તારું નામ સાંભળ્યું હોય એવું લાગે છે..!” તન્વીના ન્મ્સ્તેના ઉત્તરમાં આંટી બોલ્યા.

“પતંગિયું તો એકલુજ ઉડે છે ને..! અને હા હું સુરત હતી.. હજી રીસંટલી ટ્રાન્સફર લઇ અમદાવાદ આવી છું.. ફેમીલી અહી જ છે..” તન્વી..(ફરીથી પ્રતિભાવ જાણવા…. તન્મયને જોઈ રહી.. પણ…………. [ 😦 ] )

“ઓ ડફર..! હું તો અહીજ હતી સમજી ને.. તું જ ભાગમભાગ કરે છે.. અમારા બધાથી..! અને આંટી આ એજ નમુનો…. જેનું પાર્સલ દેવા અમે એરપોર્ટ ગયા તા… અને આ તન્મય પડી ગયો તો…! યાદ આવ્યું..?!” શાવ્યા એ બાજી સાંભળી લીધી…. ફરી એક વાર..!

“અરે હા, યાદ આવ્યું…! બેટા તારો ફોન તો ઘણો “ભારે” નીકળ્યો મારા ગોગી માટે..! ચાલો, એ બહાને મળ્યું તો ખરું તને..!” આંટી..

“સોરી આંટી.. પણ એમાં મારો શું વાંક.. આજ જોઇને નથી ચાલતો… ક્યારેય..!” તન્વીએ સ્થિતપ્રગ્ન ઉભેલા તન્વયને બોલાવવાનો વધુ એક નિષ્ફળ પ્રયાસ કર્યો.

એની દશા જોઈ…. શાવ્યા બોલી..”પણ આંટી.. તમે આમ ચાલુ દિવસે.. આ મહાશય સાથે..! કઈ સમજાયું નહિ..!”

“અરે કેટલા દિવસથી કીધું છે એને.. પણ કોણ જાણે ક્યાં ખોવાયેલો રહે છે..! આજે તો ધમકી આપી કે શોપિંગ માટે નહિ આવે તો સાંજે રસોઈ બંધ..! નાં છુટકે આવ્યો..! (બીજું કોઈ જાણે કે નહિ… આ બંને માયાઓ જાણતી જ હતી મહાશય ક્યાં ખોવાયા હતા..! અને રસોઈ બંધ તો ક્યાંથી પાલવે.. જમવા માટે તો એ તન્વી નેય ભૂલી જાય એમ હતો..!)

“અરે તો મને કહેવાય ને… હું તો ફ્રી જ હોઉં છું ને..! ચાલો, આ બંને બોરિંગ લોકો ને રહેવાદો સાથે… હું આવું તમારી સાથે.. શોપિંગ કરીએ..!” શાવ્યાએ બંને ને એકાંત મળે એ રીતે….. પાસા ફેંક્યા અને..

“ઓકે ચલ, તારે શું લાવવું છે ગોગી..?!” આંટી એ સંમતી દર્શાવી..! અને તન્વીની આંખો માં તેજ ફૂટી આવ્યું..!

“અરે પણ..” હાશ.. મહાશય બોલ્યા તો ખરા.. એ તન્વી સાથે તો રહેવાનોજ નોહ્તો.. એટલે શાવ્યા બોલી. “ઓ મી..મેનેજર..! તમે અહી અમારા “મિત્ર” ને કમ્પની આપો હું તમારા “મિત્ર” ને આપું છું..! (બંને માં દીકરો મીત્રજ હતા.. અને શાવ્યા એમના ઘેર અવરજવર કરતી એટલે એ વાત સારી રીતે જાણી ગઈ હતી..! તન્વી તો દરેક ક્ષણે સરપ્રાઈઝ પામી રહી..! જે રસ્તે પોતાને આગળ વધવાનું હતું.. એ રસ્તે તો શાવ્યા ક્યાય દુર નીકળી આવી..! એને હવે એય સમજાઈ રહ્યું હતું કે શાવ્યા…. કેમ “નાં” પડતી હતી એમને મળાવવા માટે..! she is really closed with him & his family..)

“ચલ ને હવે.. બેસ શાંતિ થી.. જો તને ગમતી વસ્તુ મળી ગઈ ને…! બોલ તારે શું લેવાનું છે.? હું લઇ લઈશ..!” આન્ટીએ આખરી મહોર મારતા કહ્યું..

“શોકસ લઇ લેજે..” તન્મય પર હારી ચુક્યો..!

“કલર?”

“વ્હાઈટ” તન્વય અને “બ્લેક” તન્વી…. બંને સાથે બોલ્યા..!!

આંટી તો સન્ન થઇ ગયા બંને ને સાથે બોલતા જોઈ…! અને ફરીથી શાવ્યાએ બાજી સાંભળી લીધી..”હા બાબા.. તારા બ્લેક લઇ લઈશ બસ..!”

“ઓહહ.! કલર ચેન્જ.?!” શાવ્યા અને આંટી ગયા અને બંને એકલા પડ્યા..

“હમમ.. પરિવર્તન સંસારનો નિયમ છે…! અને હું હજીય આજ “સંસાર” માં વસું છું..!” શક્ય હોય એટલા સંયમ થી તન્વય બોલ્યો.!

“વેરી ફની… i m not from other planet.. ii m also belonging to this Earth ….!” તન્વી પણ.. એજ ભાષામાં બોલી રહી..!

મને શું ખબર…! વર્તન તો અપ્સરાઓ જેવું હતું..! રમકડું મળ્યું.. રમી લીધું.. એટલે ફેંકી દીધું..!

i think we have to talk…… for my sake તન્મય… પ્લીઝ્ઝ….એટલીસ્ટ અત્યારે તો આપણે થોડો ઈગો છોડી.. સામાન્ય વાત કરી શકીએ..?

એ વિષે મારી ક્યારેય ના નોહતી…!

તો ચલ… ક્યાંક બેસીને શાંતિ થી.. વાત કરીએ.. હું બધુજ કહી દઈશ..! પછી તને જેમ સમજાય એમ વર્તીશું.. બસ… પણ એક વાર.. સાંભળી લે મને..!

ઓકે ચાલો..

ચાલો..?!

સ્ત્રી દાક્ષીણ્ય..! આપના કહેવા અનુસાર..!

વેરી ફની.. જો પાછો… કટાક્ષ.. ની આદત છોડ બકા……[ 😦 ]

ઓકે…. સોરી… ચલ….બસ…!

બંને નીચે ઉતર્યા અને.. આકાશ…. હમમમ… થોડું થોડું પીગળી રહ્યું હતું..! મુશળધાર તો નહિ પણ એકાદ બે બુંદો થી ભીંજવી રહ્યું……. બંને ને..!

~એજ…તન્મય..!

સાંજ કેટલી ઘાતક

સાંજ કેટલી ઘાતક હોય છે નહિ….
કેટલી જલ્દી વહી જાય છે એ…
હજી તો દીદારે યાર પણ થાય ના થાય
અને ગાયબ..!!
અરે! શાંતિ થી બેસ તો ખરી મારી સાથે..

કૈંક વાત કર તારી.. બપોર નો તડકો
કેવો લાગે છે..??
રાત ની ઠંડક ગમે કે નહિ..??
ખુલ્લી ધરતી ની આગોશ માં
છુપાઈ જતો સુરજ..
કે ઉધારની રોશની પર ઇતરાતો ચન્દ્ર

કહે તો ખરી..
આમ શું ઉદાસ બની ચાલી નીકળી…!!!
જો આ તારી રાહ માં તો મારો ચહેરો પણ
ઓજ્પાઈ ગયો..!
કદાચ આપણે બંને સરખી જ વેદના અનુભવીએ છીએ!
તું અપ્લ્જીવી છું..
ને હું અલ્પવીચારી..!!!

~એજ..તન્મય..!

“ઓડીટ”

મને ખીલવા દે, મહોરવા દે,
પાંગરવા દે, અરે જરા ઉગવા તો દે,,,
નહીતર,, અપેક્ષાના ભાર તળે દટાઈ જઈશ..!

પછી ના કેહતી કે… આતો સુરજ નહિ
ખરતો તારો નીકળ્યો..!
નિરંતર પ્રકાશને સ્થાને આતો બસ….
ક્ષણભંગુર નિસાસો નીકળ્યો..!!!
કેટ કેટલા અરમાનો છે,
સવારે જાગું ત્યારે
લખવાના વિચાર છે,,
ને આવે જયારે પાર્કર હાથમાં,,
બસ બેસી રહેવાય છે..!
શુન્ય્માયાસ્ક બની,
દટાઈ ગયો છું, લદાઈ ગયો છું.
ખુલીને કહી જ ક્યાં શકું છું..!
ખુદ જ જાણે ખુદનો
ઓડીટર બની બેઠો..!!
જીંદગીમાં ક્યારેય નહિ ને
આજે એ રચનાને
“ઓડીટ” કરી બેઠો…. [ 😦 ]