અતીત ના સંભારણા (પાર્ટ ૨)

——————————–

સમયની માંગ હતી એટલે કેટલોક સમય અમદાવાદ થી મહેસાણા જોબ કરવા અપડાઉન કરવું પડ્યું. અંદાજે એકાદ વર્ષ. વહેલી સવારે ૫.૪૦ ની અરાવલ્લી પકડવી પડતી ત્યારે ૮.૩૫ વાગે પહોંચાતું! જોબ હાથી મહેસાણા થી ૬km દુર દેદીયાસણ GIDC માં. રીટર્ન માટે સાંજે ૬.૧૦ ની ઇન્ટરસીટી.

ટ્રેન માં સાથે અપડાઉન કરનારા (વર્ષોથી) થોડા મિત્રો બનવા લાગ્યા હતા. જેમાં ઈરફાન, જયેશ્કાકા, દિનેશભાઈ, વિશ્વાસ અને અરવિંદભાઈ મુખ્ય હતા. દરેક ક્યાંક ને ક્યાંક સારી કંપની માં સારી પોસ્ટ પર હતા અને વેરી વેલ મેચ્યોર પણ! ત્યારે મેં 12TH પાસ કરી FY જોઈન કર્યું હતું! એટલે સૌ મારાથી ઘણા મોટા હતા. મારા થોડા રિઝર્વ્ડ સ્વભાવ ને લીધે એમણે મને એમની “ટોળકી” માં સામેલ કર્યો હતો! બાકી અપડાઉન કરનારા તો ઘણા હતા, ને આ લોકો એ સૌને ચણા મમરા સમજતા!

મહેસાણા સ્ટેશન પહેલા એક ગરનાળું આવે છે, જ્યાં કોઈ પણ ટ્રેન ને ફરજીયાત ધીમી કરવી પડતી! ૨ વર્ષ પહેલા થયેલી વર્ષાહેલીના કારણે એ નાળા પરનો પુલ ઘણો ક્ષીણ થઇ ગયો હતો! (રેલ્વે ત્યારે ખોટ કરતી તી ભાઈ! સમય લાલુના રેલવેમંત્રી બન્યા પહેલાનો હતો! )

અહીંથી સીટીની બહાર જવું સહેલું પડતું અને અંદાજે ૧૦ મિનીટનો ટાઈમ પણ બચી જતો, એટલે અમે સૌ ટ્રેન ધીમી પડે ને ચાલુ ટ્રેને ઉતરી જતા અને પાટા ક્રોસ કરી બ્રીજ પરથી નીચે ઉતરી જતા, જે તદ્દન ગેરકાનૂની વાત છે (રેલ્વેના પાટા ઓળંગવા ગુન્હો બને છે!)

એક વાર આજ રીતે પાટા ક્રોસ કરતા હતાને રેલ્વે પોલીસની રેડ પડી! ચારેય બાજુથી પોલીસ આવી અને અમારી સૌની કાયદેસર ધરપકડ કરવામાં આવી! જીંદગીમાં પહેલીવાર કોર્ટ જોઈ હતી! હાથ પગ તો એવા ધ્રુજે ના પૂછો વાત! સાથે “અનુભવી” એવા જયેશકાકાએ થોડું સાંત્વન આપ્યું, છતાય ગભરાટ ઓછો ના થયો!

રીસેસ પછી અમને હાજર કર્યા જજ સામે. જજ ને જોઈ દરેક એક બીજા સામે જોઈ હસવા લાગ્યા! અરવિંદભાઈની આંખોએ જજ સાથે વાત કરી લીધી અને સૌને કહી દીધું.. ‘કબુલ કરી લેજો!’

અમને પૂછવામાં આવ્યું અને નક્કી થયા પ્રમાણે કબુલ કરી લીધું ગુન્હો!… સજા મળી : દંડ પેટે rs ૫ ભરો! પોલીસ ની હાલત તો કાપો તોય લોહીના નીકળે એવી થઇ ગઈ! (અમે ૫૯ જણા હતા.. અને કોર્ટ ના આદેશ મુજબ હવે અમને સૌને.. હોટલમાં જમાડવાની જવાબદારી પોલીસની હતી….!!!)

આખો દિવસ ડ્રામાં ચાલ્યો હતો, (૫૯ પહોંચ ફાડતાં પણ કારકુનને એકાદ કલ્લાક લાગ્યો હતો!) પાછળથી પૂછ્યું ત્યારે ખબર પડી કે, આ જજ જયારે સરકારી વકીલ હતા ત્યારે બાકીનાઓ સાથેજ અપડાઉન કરતા.. અને આજ રીતે પાટા પણ ઓળંગતા..!! નામ હતું કિશોર માંડલિયા..!!!

કોર્ટ છુટ્યા પછી એમણે અમારા માંથી કેટલાકને રોકવા કહ્યું!.. હું પણ રોકાઈ ગયો.. જજને મળવા!
સાહેબ પોતે બહાર આવી સૌને ભેટ્યા.. ઈરફાને મારો પણ ઇનટ્રો કરાવ્યો!

મને જોઈ એટલું જ કીધું… બકા ધ્યાન રાખજે….. દરેક જગ્યાએ ઓળખીતા જજ નથી મળતા..!!!

ઓહ્હ..!! કેટલા સાચા શબ્દો હતા એ…!!… ઘણી પાછળથી ખબર પડી..!!

કેવા સોનેરી દિવસો હતા એ…!!.. અત્યારની પોઝીટીવનેસ અને કામને પ્રેમ કરવાની શિખામણ (વિશ્વાસ પાસેથી) પણ એજ સમયે મળી હતી..!!

~એજ..તન્મય..!