પાર્ટ – 2

————————————————————————————————————————–
૩.૦૭ અને…. સાક્ષી એન્ટર થઇ લેબમાં ! પરવેઝને એકલો જોઈ…જાણે કે પરિસ્થિતિનો તાગ મેળવી લીધો હોય એમ …. ઉલ્ટા પગે ચાલવા લાગી ….  ” આઈ એક્સ્ટ્રીમલી સોરી મેમ… માડો એવો કોઈ જ ઈરાડો ની હતો ! ” પરવેઝે ઊંચા અવાજે બોલી ગયો….

“વ્હોટ ઈઝ ધીઝ ? પહેલા તો ટીચરને પ્રપોઝ.. અને હવે હદપારનું ખોટ્ટું બોલવું..સ્ટડીના નામે ? સ્કોલર છું તો શું થયું…? ધીઝ ઈઝ નોટ ડન પરવેઝ ! વ્હાય આર યુ બિહેવ લાઈક ધીઝ ?! “

આઈ ડોન્ટ નો મેમ…. ખોદાયજી જાણે મન્ને કઈ નું આવું સુજ્યું !

ધેન ગો ટૂ હેલ… મારે કોઈ જ વાત નથી કરવી આ સબ્જેક્ટ પર..

ઇટ્સ જસ્ટ અ હેલ વિધાઉટ યુ મેમ….!

“શટ યોર માઉથ પરવેઝ… માઈન્ડ યોર લેન્ગવેજ… હું કોઈ કોલેજ ગર્લ નથી કે આ બધી વાતો પસંદ કરીશ સમજ્યો.” તમતમી ઉઠેલો લાલઘુમ ચહેરો, પાણીની જગ્યાએ ગુસ્સો પી લીધો હોય એમ ગરદનમાં સોસ…. સાક્ષીને હજીય ગેડ બેસતી નોહતી…. પરવેઝ જેવો વિદ્યાર્થી આવું શા માટે કહેતો હતો ! છાતીના શ્વાસ ખુબ મથામણ પછી શાંત પડી શકી.

જસ્ટ ટૂ મીનીટસ મેમ… પ્લીઝ લીસર્ન મી….

નો વે….. અને જો તારી આજ હરકતો ચાલુ રહેશે તો મારે… કમ્પ્લેન કરવી પડશે કોલેજ ને….

કઈ પણ બોલ્યા વિના નત મસ્તકે ઉભેલા પરવેઝને જોઈ ફરીથી ઉકળી ઉઠી… “ઓકે ફાઈન….. ધેન આઈ હેવ ટૂ રીઝાઈન… હું કાલે જ કોલેજ છોડી દઉં છું…..”

ઓહહ ઊંધું બફાઈ ગ્યું આતો…. “નો મેમ પ્લીઝ… ઓકે..આઈ એમ સોરી….. આવું ક્ડ્ડી પણ ની ઠાય… પ્રોમિસ મેમ ” પરવેઝ એને ઠંડી પાડવાનાં શક્ય એટલા પ્રત્યનો વિચારવા લાગ્યો…! જોકે ખાસ મહેનત ન કરવી પડી… સાક્ષી…. એમ જ નત મસ્તકે ફસડાઈ પડી ચેર માં………….રડતી આંખે !

કઈ બોલવા કરતા………મૌન સારું હોય એમ…… બોટલ કાઢી પાણી ઓફર કર્યું…..

“નથી જોઈતું…….” સ્ત્રી સહજ છણકો !

“ફીલિંગ બેટર..મેમ” વાત વાળી લેવાનો પ્રયાસ..

ખુરશી માંથી જ ગરદન ઊંચકી… આગ ઝરતી નજરે જોઈ લીધું…. શબ્દો ક્યાં જરૂરી હતા.. બસ એ નજર કાફી હતી પરવેઝને પર-વિવશ બનાવવા માટે ! સાક્ષી પાણી પી રહી…… પરવેઝ સુરાહીમાં જામ ઉતરતા જોઈ રહ્યો.. ગરદનની લાલાશ ઓછી થઇ રહી…. ચહેરો નોર્મલ બની રહ્યો..

“આઈ એક્સ્ટ્રીમ્લી સોરી… મેમ.. કાન્ટ હર્ટ યુ ઇન ફ્યુચર … ટ્રસ્ટ મી..” ફાઈનલી પરવેઝ પણ ઢીલો થઇ જ ગયો….અને વાતનું વતેસર ન બને એટલે સાક્ષીએ પણ…. “ઇટ્સ ઓકે… બટ યુ આર અ સ્ટુડન્ટ… બિહેવ લાઈક અ સ્ટુડન્ટ..” કહી પૂર્ણવિરામ મૂકી દીધું.

“સ્યોર મેમ… આગે થી.. તમ્મોને ફરિયાદનો એક બી મોકો ની મલે.. પન રીસર્ચ તો કરશું ની ?” સમયથી અસરકારક ઓસડ હજી તો શોધાયું નથી..! કદાચ પરવેઝને ખબર હતી !

“યેસ, બટ નોટ ઇન ધીઝ વે… મેં એક આખી બેચ તૈયાર કરી છે.. ૭ સ્ટુડન્ટની.. એ બધા આવતી કાલ થી… ૨ વાગે આવશે… તુ પણ !” પરવેઝની તમામ શક્યતાઓ પર સાક્ષીએ પાણી રેડી દીધું ! અને હવે બીજો કોઈ ચારો તો હતો નહિ…. એટલે “સ્યોર મેમ… આઈ વિલ બી એટ ટૂ… શાર્પ…”

“યુ મસ્ટ બી..” કહી સાક્ષીએ ચાલતી પકડી… અને ફરીથી પરવેઝ એકલો…. લેબની દીવાલો સાથે…. શૂન્યમનસ્ક…. આ વર્ષ એનું છેલ્લું હતું આ કોલેજમાં. ચાર વર્ષ થી મનમાં ધરબી રાખેલી ઊર્મિ… અત્યારે બહાર લાવવાની ભૂલ….. અને સાક્ષીના રીએક્શન પછી એ થોડો… થોડો નહિ.. ખુબ જ ડરી ગયેલો… હી થીંક ધેટ હી જસ્ટ લોસ હર..! પરવેઝ અને સાક્ષી બંને લગભગ સાથે જ જોઈન થયેલા. અલબત્ત વિદ્યાર્થી અને પ્રોફેસરની રુએ ! પરવેઝને લવ એટ ફર્સ્ટ સાઈટ જેવું જ થયેલું…! બંને વચ્ચે ઉમર માં આઠેક વર્ષનો તફાવત તો મીમીમમ હશે !

પરવેઝ…… ફૂટડો યુવાન.. છેલબટાઉ નહિ પણ ઉમર સહજ નોટીનેસ… ફયુચરને ખુદના દમ પર બનાવી શકશે એવી નેમ….. પોથી પંડિત નહિ પણ પ્રેક્ટીકલ માં ભરોસો રાખનાર… ટેલેન્ટેડ.. & હા, સ્માર્ટ હેન્ડસમ પણ ખરો ! કોલેજ માં એવી કોઈ છોકરી નોહતી… જેને એ પસંદ ન હોય !

સામે સાક્ષી….. ચાર વર્ષ પહેલા કેમેસ્ટ્રી ફેકલ્ટી તરીકે પાર્ટ ટાઈમર જોઈન થયેલી …. ખુબજ ઇન્ટેલીજન્ટ ટીચર…. એકે ય કેમિકલના નામ મોઢે ન હોય એવું ન બને…. અવનવા રીસર્ચ અને પ્રેક્ટીક્લ્સથી વિદ્યાર્થીઓ માં પ્રિય થઇ ગઈ અને એટલે જ ટ્રસ્ટી ગણ દ્વારા બે વર્ષ પહેલા ફૂલ ટાઈમ ફેકલ્ટી બની ગઈ… હા, હજી એ અલબત્ત “પરમેનન્ટ” નોહતી !… સાક્ષીની એક વાત ઉડીને આંખે વળગેલી આખી કોલેજમાં…. કે એ શક્ય એટલી બદસુરત લાગવાનો પ્રયત્ન કરતી….! શા માટે ? એ પ્રશ્ન હજી ય નિરુત્તર હતો સૌ કોઈ માટે….. તેલથી તરબોળ માથું અને અકારણ જાડા ગ્લાસના ચશ્માં… સાજ સજાવટતો નામથી ય નહિ..! તોફાનીઓ એટલે જ એને “બોચીયણ” કહેતા ! એને વિષે તો ખુદ પ્રિન્સીપાલ પણ અજ્ઞાન હતા ! શી ઈઝ જસ્ટ અ સ્ટ્રેન્જર ફોર ઓલ… લાઈક અ એલિયન…! કોઈ પરગ્રહ વાસી હોય એમ જાતને છુપાવતી સૌ કોઈ થી…………… દુનિયા થી…..

આજ બોચીયણ સાક્ષીને પરવેઝ…. છેલ્લાં ચાર વર્ષથી મનોમન ચાહતો હતો ! ગામ આખાની છોકરીઓની ધડકન વધારતો….. સાક્ષીને જોઈ… ધબકરા ચુકી જતો ! કેમ ? એને ખુદને ય ખબર નોહતી..! પ્રેમ એટલે શું ક્યાં જાણતો હતો ! કદાચ જાણવા માંગતો હશે…એટલે તો ચાર વર્ષ પછી હિમ્મત કરી… સાક્ષીને હાલે દિલ બયાન કર્યું તું …. પણ અફસોસ…. હજીય દોરે ઇન્તઝાર લાંબો ચાલવાનો હતો ! બસ એટલો દિલાસો હતો કે એક્સ્ટ્રા ક્લાસમાં થોડું વધુ જાણી, સમજી, સમજાવી, વિચારી બોલી, બોલાવી શકાશે….. સાક્ષીને…… સાક્ષી વિષે……..

ક્રમશ :
~એજ તન્મય..!

“દીવાલ” શા કામની ?

આવી ગયા પાછા બેકફૂટ પર !
સાચું કહું તો દિલોદિમાગમાં
કાચો માલસામાન ખડકાઈ ગયો છે !

યાદોની સરકતી રેતી,
વેદનાની કઠોર કપચી,
સમયનો સિમેન્ટ…
બધુજ….

ને સામે તૈયાર માલ નામે શૂન્ય જ ને !
પ્રોડક્શન બંધ છે ભાઈ… પરફેક્શનની લ્હાય માં !
છંદ બદ્ધતા સારી જ છે કબુલ…

પણ સ્ટ્રેટ ડ્રાઈવ સાચી ન વાગે…
ત્યાં સુધી રમવાનું તો ન છોડાય ને !
પગ-બેટની દિશા-દશા કે બોલના સ્વીંગ વડે નહિ….
સ્ટ્રેટ ડ્રાઈવ મારવી હોય તો વાગે !

એટલે જ ને…. થઇ ગયો તૈયાર…
ફરી પાછો એ જ…. પાવડો કોદાળી લઇ…
લેલા મારનાર કડિયો બની…

કારીગર.. ન થઇ શકું તો શું.. ?
ઓળંબો ત્રાંસો આવે તો ય શું… ?

એકાદ ઇંચ પ્લાસ્ટર લાગણીનું
ક્યાંક થી વધારી ક્યાંક ઘટાડી દઈશું…

આખરે “દીવાલ” શા કામની ?
ખીલી વડે….. ટાંગવા જ ને…?
છબી…….. “રચના”ની……..!

~એજ તન્મય…!

ક્યાં લઇ જઈશ તું……..જિંદગી ! (પાર્ટ – ૧)

નો વે.. સ્ટોપ ઇટ પરવેઝ… એ બન્ને જ સાંભળી શકે એટલા ધીમા સાદે કહેતા, સાક્ષીએ સ્વાભવ થી તદ્દન વિરુદ્ધ જઈ….. એક જોર થી લાફો ઝીંકી દીધો…! અને પરવેઝ…… રાજકોટની પ્રસિદ્ધ….. આત્મીય ઇન્સ્ટીટ્યુટ ઓફ ટેકનોલોજી & સાયન્સ કોલેજના થર્ડ ફ્લોર પર આવેલી કેમેસ્ટ્રી લેબની એકાદ બે બોટલ્સ સાથે અથડાઈ ગયો ! બોટલ્સ પડી ગઈ અને અમોનીયાની તીવ્ર વાસ આખી ય લેબમાં વ્યાપી ગઈ.. સાક્ષીએ ક્લાસ તાત્કાલિક બંધ કરાવી બધા સ્ટુડન્ટસને બહાર ધકેલી દીધા… “ધ ક્લાસ ઈઝ ઓવર નાઉ…! ”

પરવેઝ ઝંખવાણો પડી ગયો…. અને નીચે વીખરાયેલ.. કાચના ટુકડા મોઢે રૂમાલ દબાવી એકઠા કરવા લાગ્યો. “શિવમ કેન ડુ ધીસ…. યુ કેન ઓલ્સો લીવ !” નત મસ્તકે ભારેખમ ડગલા માંડ્યા…. દરવાજાની દિશામાં.

રિખવ બહાર જ હતો.. પરવેઝને જોતા જ “?” માર્કના ઈશારે બોલ્યો : શું થયું યાર ? આ મિઝ બોચીયણ… કાયમ સોય તરીકે રેહતી….આજે કેમ સમશેર બની ગઈ ?

“ટને ના પાડી છે ને રીકલા… માડી સામે એને બોચીયણ ટો ની બકવાનું ?” : ગાલ પર ઉઠેલા સોળ સંતાડવાની નાકામ કોશિશ કરતા બોલ્યો.

ઓકે નહિ કહું, પણ થયું શું ? જે તને લાફો મારી દીધો ?

લાફો ? ના રે.. મને કઈ ઠોકી એવને ?

આર યુ સ્યોર ? જોકે અમને બધાને તો એવું જ લાગ્યું તું !

ના એ તો ફ્લાસ્ક ગરમી થી ટૂઈટો અને  હું જબકી ને બોટલ્સ પર પઈડો  … ને બે તૂટી ગઈ.. બસ. !

“હમમ, હશે.. ચલ બાય… પછી મળીએ..” કહી રિખવ નીકળ્યો. પરવેઝ એને સમજાવી શક્યો એના સંતોષ સાથે લાઈબ્રેરી તરફ ફંટાયો. રિખવ માની જશે….. તો આખી કોલેજને માનવું પડશે! આખરે ટ્રસ્ટીનો દીકરો હતો. રિખવ પટેલ… પારસી ફેમીલીની ટ્રાન્સફરેબલ જોબ મેં લીધે………… એના ઘેર જ રહેતા પરવેઝનો એક માત્ર દોસ્ત… બંને નાનપણ થી મિત્રો હતા. રિખવની જીદને લીધે જ તો એ હોસ્ટેલની જગ્યાએ એને ઘેર રહેતો હતો.

અચાનક કૈંક યાદ આવ્યું અને ભાગ્યો પાછો રિખવ પાસે ! : બકા, એક કામ હતું બોલની  કરીશ કે ?

“બોલ ને યાર” રિખવ સિગારેટ સળગાવી એની બાઈક પર આરામ કરી રહ્યો તો…

“આ છોડ અને છાલની  પ્રિન્સીપાલ પાંહે !” રિખવની મિલનું ભૂંગળું એના હાથમાં થી ઝુંટવી ફેંકતા બોલ્યો…

અલ્યા ૭ ની થઇ ગઈ છે હવે.. ને બાપા પોકેટમની નથી વધારતા… આમ શું વેસ્ટ કરે છે ?!

“મારી પાંહેથી લઇ લેજેની બાવા .. પણ ટૂ ચલ…” પરવેઝ એને રીતસરનો ખેંચી રહ્યો હતો..

“પણ કામ શું છે એ તો બોલ..???” રિખવ હવે સાચ્ચે જ અકળાઈને ઉભો રહી ગયો..

“ઓકે… માડે રીસર્ચ માટે લેબ જોઈએ.. ઓલી મેમનું ગાઈડેન્સ પન … એમાં પ્રિન્સીપાલ કઈ ની  હેલ્પ કરશે એ પૂછવું છે એવનને  !”

Msc કેમેસ્ટ્રી ફાઈનલમાં ભણતો, સતત ૩ વર્ષ થી યુનીવર્સીટી ટોપર રહેલો પરવેઝ….. કોઈ પણ રીતે…. કેમેસ્ટ્રી ફેકલ્ટી સાક્ષીને સાથે રાખવા મથામણ કરી રહ્યો તો… આખરે થપ્પડનો જવાબ પણ લેવાનો હતો ! આમ તો એ ખુદ કહેતો તો ય પ્રિન્સીપાલ એને રોકવાના નોહતા… પણ કોઈ જ રિસ્ક લેવા તૈયાર નોહ્તો….. એટલે રિખવને ખભે બંદુક ફોડવી સલામત લાગી.

“બસ ઇતની સી બાત… તો ઇસમેં ઉસે મિલને કી ક્યાં જરૂરત હૈ મેરી જાન….” ફિલ્મી અંદાઝમાં ડાયલોગ ફટકારી…. બે ચાર ફોન ગુમાવી નાખ્યા… પરવેઝ એની.. કરામતો જોઈ રહ્યો થોડી અકળામણ સાથે…!

“ચલ ક્રિસ્ટલમાં ફરી આવીએ ત્યાં સુધી તારું કામ પતિ જશે ! મેં ડેડને કહી દીધું છે… હી વિલ હેન્ડલ ઓલ ધીસ… પણ હા, મેં મારા નામે કીધું છે એટલે તારે મને સાચવી લેવાનો…! તું મારા નામે રીસર્ચ કરજે… હું એટલો સમય વધુ….. રખડી લઈશ !” રિખવ વિજય મુદ્રા લાવી બોલ્યો.

પરવેઝને ભરોસો નોહ્તો એટલે ક્રિસ્ટલમાં જવાની જગ્યાએ બંને ત્યા જ ઉભા રહ્યા… ને થોડી જ વાર માં…. પ્યુન શિવમ રિખવને બોલાવવા આવ્યો.. પ્રિન્સીપાલ ઓફીસ માં !

“દેખા મેરી જાન… આપકા કામ બન ગયા ! ” બંને ઓફીસ માં દાખલ થયા. રિખવે પરવેઝને પણ સાથે રાખવા પ્રિન્સીપાલને મનાવી લીધા અને બસ…… હવે….. ૩ વાગ્યાની રાહ જોવાની હતી…

સાક્ષી આવશે કે નહિ….. એ પણ નક્કી નોહ્તું. જોકે પ્રિન્સીપાલને “સ્ટડી” નું મહત્વ “સમજાવી” વચન લીધું હતું કે એ કોઈ પણ ભોગે સાક્ષીને મનાવી લેશે !

“જો હું તો નહિ જ આવું…. મને એ બોચીયણ આઈ મીન… રોજ ૫૦૦ મળ તેલ નાખીને સોગીયું ડાચું લઈને ફરથી સો કોલ્ડ ફેકલ્ટીને જોવામાં ય તકલીફ પડે છે…. એટલે એની સાથે રહી કોઈ ફાલતું રીસર્ચ કરવાની વાત વિચારી જ ના શકું… હા, ઇન્ટેલીજન્ટ હશે તો એના ઘેર… તેલ ના નાખે તો એના બાપનું શું જવાનું હતું ?!” રિખવ સાક્ષીને પસંદ એઝ અ ટીચર પણ કરતો નથી… અને પરવેઝને એની જરૂર હોવાથી… એને “સહન” કરી રહ્યો હતો…. બીજું કોઈ હોત તો સાક્ષી વિષે કઈ પણ બોલનારને એ….. જીવતો જ ન રહેવા દેત !

ત્રણ વાગ્યા સુધી રાહ જોવા માટે ક્રિસ્ટલ પર કોફી ડે માં થોડી બેચેની સાથે આરામ ફરમાવી રહેલા પરવેઝને ૪ ઇંચ મોટા મોબાઈલ સ્ક્રીન પર…. જબકેલો મેસેજ જોઈ થોડી રાહત થઇ..! ડીસેમ્બરના ખુશગુવાર વાતાવરણમાં પણ પરસેવા થી ભીના થયેલા વાળ હવા સાથે અસ્ત વ્યસ્ત બની ફરફરી રહ્યા એના દિલ અને દિમાગની જેમ જ તો…!

મેસેજ સાક્ષીનો હતો ! “સોરી… બટ ઇટ્સ ઓલ યોર ફોલ્ટ… કાન્ટ ડુ ધીસ ઇન સચ અ પબ્લિક પ્લેસ લાઈક અ કોલેજ લેબ….! મારી જોબ છે અને કોઈ આછકલું વર્તન ત્યાં ન કરાય… આટલી પ્રતિષ્ઠિત કોલેજના ફેકલ્ટીને આ શોભે ?… મસ્ટ બી થીંક અબાઉટ ઈટ !”

એક ફેકલ્ટીનો હાથ કોઈ સ્ટુડન્ટ પકડે એ શું પરિણામ લાવી શકે એ ભૂલ મેસેજ વાંચ્યા પછી એને સમજાઈ ગઈ હતી.. સાક્ષી આમ પણ પરમેનન્ટ નોહતી… અને જોબ એને માટે શું હતી…….. એ સુપેરે જાણતો હતો..!

આખરે ૩ વાગ્યા અને….. ફરીથી ધોવાઇને સાફ સુથરી થઇ ગયેલી લેબ માં જવા માટે નીકળ્યો…. ધડકતા, ફફડતા, થડકતા હ્દયે… સાક્ષી આવશે ? એને ફેસ કેમ કરવી ? ફરીથી ઝીંકી દેશે તો ? એકોનેક સવાલ સાથે…..લેબનો દરવાજો ખોલ્યો….

 

ક્રમશ :
~એજ તન્મય..!