પાનખરની પસ્તી કરી દઉં
વસંતને ખીલે બાંધી દઉં
ચાંદને ગુન્દરે ચોડી દઉં
કીલીમાંન્જારોને પાદરે જડી દઉં..
એક માત્ર તું રિસાઈ એમાં
સૃષ્ટિની આવી અવઢેલના થઇ ગઈ જો !
કેમ ?? આમ અચાનક ?
ધરપત જ નથી ને !
અધીરાઈ તો સમયની
હરેક ક્ષણ જેવી છે મને!
એક પતે નહિને બીજી હાજર…
કોકે કહ્યું પણ ખરું
ધરપત રાખ બાપલીયા
અલ્યા એકાદ ક્ષણ વીતવા તો દે…
સોડા બોટલના ઉભરા ય શાંત થાય છે
આજ રૂઠી છે તે કાલ માની પણ જશે!
જોકે આમ તો વાત સાચી….
રીસાવાની “આદત” નથી…
ને મનાવવાની આવડત નથી…
પેટ દુખે ને સાલું માથું કુટાય છે!
એમ ને એમ દ્વેત ફંટાય છે!
એક સેકન્ડ માટે જ તું રિસાઈ…
અને બીજી ક્ષણે તો માની પણ ગઈ!
છતાં…
એ બે પળ વચ્ચે વીતેલી સદીઓ
ગોતવામાં…
કેટલા આયખા વીતશે…..
કોને ખબર..??!!
~એજ તન્વય..!