લખતો રહ્યો છું જાતને, અક્ષર બન્યો સદા;
બાવન જણાની ભીડમાં, જોકર રહ્યો સદા!
ઈશ્વરને ભાંડવાની તો આદત છે લોકની;
માથું દુખે તો પેટને, દર્શાવતો સદા.
આ જિંદગીની દોટમાં, નિષ્ફળ રહ્યો છું હું;
આભાર એમનો મને, લાયક ગણ્યો સદા.
ડરતો નથી ફરજ રૂપે, રણ છોડવું પડ્યું;
મજધારમાં નહિ અને, કાંઠે વસ્યો સદા.
આવ્યો તો જીંદગીમાં હું, દોસ્તી નિભાવવા;
સામે મળ્યો જે દોસ્ત એ, દુશ્મન હતો સદા.
~એજ તન્મય..!
(May 30, 2013)